Surowe w wyrazie – niczym romańska świątynia – Źródło w minimalnym stopniu przypominało Siódmą pieczęć z jej wybujałą inscenizacją i literacką retoryką oraz dość umowną rekonstrukcją wizji średniowiecza, która miała być jedynie dekoracją dla współczesnego moralitetu. Scenariusz Źródła napisała Ulla Isaksson na kanwie trzynastowiecznej ballady Córka Töre z Wänge (...)
W historii okrutnego gwałtu dokonanego na niewinnej dziewczynie i krwawej zemsty jej ojca pociągał go obraz średniowiecza jako „złotego wieku” wiary religijnej wraz z jej ufnością w boską Opatrzność i rozstrzygającą moc prostych kategorii moralnych. Po Twarzy, w której fabrykowane przez Voglera fałszywe cuda były metaforycznym świadectwem postępującego sceptycyzmu artysty wobec absolutu, Źródło, z jego niekwestionowanym i naocznym objawieniem Boga w finale (...), sprawiało wrażenie rozpaczliwej próby powrotu syna marnotrawnego do bezpiecznego świata pojęć wyniesionych z domu rodzinnego. (...)

Bergman nie podjął się jednak napisania scenariusza, ponieważ obawiał się zniekształcenia pierwotnej fabularnej konstrukcji ballady osobistymi ingrediencjami. Isaksson z powierzonego jej zadania wywiązała się wzorowo, wysnuwając z trzydziestu trzech zwrotek pierwowzoru pełną wizję archaicznego świata rozdartego pomiędzy chrześcijaństwem a pogaństwem, kształtowanego przez antynomie światła i ciemności, łaski i grzechu, piękna i szpetoty.

Tadeusz Szczepański –ZWIERCIADŁO BERGMANA, słowo/obraz/terytoria, Gdańsk 1999 r.

Projekcja filmu w ramach DKF-u poprzedzona zostanie kilkunastominutową prelekcją przybliżającą reżysera i jego twórczość oraz konteksty istotne dla  filmu.

Po seansie będzie można dołączyć do dyskusji moderowanej przez prowadzącą DKF Panią Dorotę Żak.
Projekcje odbywają się w kinie Paradox przy ul. Krupniczej 38.

ŹRÓDŁO

reżyseria: Ingmar Bergman
scenariusz:   Ulla Isaksson
obsada: Max von Sydow, Birgitta Valberg, Svante Pettersson, Gunnel Lindblom, Tor Isedal , Axel Dϋberg
produkcja:  1959, Szwecja

wersja językowa: szwedzki z polskimi napisami